ลายพระหัตถ์ต้นฉบับ สมเด็จพระเทพฯ ในด้านเพลงไทย จำนวน 2 เนื้อเพลง

ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2519 ขณะทรงเป็นนิสิตคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้พระราชทานกาพย์บทเห่กล่อมบทหนึ่งคัดด้วยลายพระหัตถ์งดงามแก่นายแพทย์พูนพิศ อมาตยกุล

นายแพทย์พูนพิศ อมาตยกุล จึงนำมาปรึกษาอาจารย์เจริญใจ  สุนทรวาทิน ว่าควรจะใช้เพลงใดขับร้อง อาจารย์เลือกทำนองเพลงเต่าเห่ 2 ชั้น แต่เมื่อนำมาขับร้องแล้ว ปรากฏว่า ยังมีพระราชนิพนธ์เหลืออยู่อีก 2 คำ จึงได้ทดลองร้องด้วยเพลงเต่าเห่ แล้วมอบให้นายประพจน์ อัศววิรุฬหการ นำขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายและขอพระราชทานตัด 2 คำสุดท้ายออก ซึ่งเมื่อฟังเป็นเพลงแล้วรู้สึกว่า เพลงจบลงพอดีตรงคำว่า “นิทราให้สำราญ” ก็ทรงพระกรุณาให้ตัดได้ และในการพิมพ์บทร้องได้รับสั่งให้ใส่บทเดิมที่ถูกตัดออกนั้นไว้ด้วย โดยใส่ไว้ในวงเล็บ หากจะมีผู้นำไปใช้ขับร้องในแนวอื่น อาจจะใช้ได้ครบทั้งหมดตามที่พระราชนิพนธ์ไว้ในรูปแบบเดิม บทพระราชนิพนธ์นี้มีชื่อเสียงมากกว่าเป็นเพลงกล่อมเด็กที่มีเนื้อความไพเราะสอนใจได้เป็นอย่างดียิ่ง เพราะเนื้อความเป็นการกล่อมเด็กให้นอน และสอนให้เป็นคนดี เมื่อเติบโตจะได้เป็นกำลังและพลเมืองดีของชาติ สมาคมกุมารแพทย์แห่งประเทศไทยจึงขอพระราชทานไปตีพิมพ์ในหนังสือเพื่อเผยแพร่ไปยังแม่และเด็ก เดิมทีเดียว เพลงนี้อาจารย์เจริญใจเป็นผู้ขับร้องออกอากาศทางสถานีวิทยุกองพลที่ 1 รักษาพระองค์ เมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2519 เป็นครั้งแรก และคณะเสริมมิตรบรรเลง ได้นำไปบันทึกเสียงอีกครั้งหนึ่งเมื่อปีพ.ศ. 2520 เป็นการขับร้องหมู่ประสานเสียง ท้ายสุดได้มีการบันทึกเสียงเผยแพร่โดยมีวงปี่พาทย์ไม้นวม ร้อยเอกเสนาะ  หลวงสุนทร เป็นผู้บรรเลง และคณะของอาจารย์เจริญใจ สุนทรวาทิน เป็นผู้ขับร้อง