นอกจากโรงเรียนในพระราชูปถัมภ์ทั้ง ๖ แห่งนั้นแล้ว ยังทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับโรงเรียนต่าง ๆ ไว้เป็นโรงเรียนในพระราชูปถัมภ์อีก ๓ ได้แก่

๑. โรงเรียนอนุราชประสิทธิ์ จังหวัดนนทบุรี ซึ่งเดิมคือโรงเรียนอนุบาลทหารมหาดเล็กราชวัลลภสำหรับจัดการศึกษาให้บุตรหลานมหาดเล็กและบรรดาข้าราชบริพาร

๒. โรงเรียนมกุฎเมืองราชวิทยาลัย จังหวัดระยอง จัดตั้งเพื่อเฉลิมพระเกียรติในวโรกาสที่พระองค์ทรงมีพระชนมายุ ๔๒ พรรษา

๓. โรงเรียนราชปิโยรสา ยุพราชานุสรณ์ จังหวัดน่าน คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานโรงเรียนริม-ป่าคาประชานุเคราะห์น้อมเกล้าฯถวายโรงเรียนริม-ป่าคาประชานุเคราะห์เข้าอยู่ในพระราชูปถัมภ์ เพื่อเฉลิมพระเกียรติในวโรกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๖๔ พรรษา

และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับโรงเรียนไว้ในพระราชูปถัมภ์ เพื่อเฉลิมพระเกียรติพระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าทีปังกรรัศมีโชติ โดยได้พระราชทานนามโรงเรียนใหม่อีก ๕ โรงเรียน ได้แก่

๑. โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (วัดโบสถ์)ฯ

๒. โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (วัดน้อยใน)ฯ

๓. โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (ทวีวัฒนา)ฯ

๔. ทีปังกรวิทยาพัฒน์ (วัดประดู่)ฯ

๕. ทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร)ฯ

นอกจากนั้นยังมีโครงการทุนการศึกษาพระราชทาน (พ.ศ. ๒๕๕๒) ซึ่งเป็นโครงการในพระราชดำริเพื่อมุ่งเสริมสร้างโอกาสทางการศึกษาแก่เยาวชนที่เรียนดี ขยันหมั่นเพียร ประพฤติดี มีคุณธรรม และฐานะยากจน ให้สามารถพึ่งพาตนเองได้อย่างมั่นคงโดยสนับสนุนทุนการศึกษาแก่เยาวชนที่กำลังจะจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ให้มีโอกาศศึกษาในชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายไปจนจบปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาที่สอดคล้องกับความรู้ความสามารถและความต้องการของผู้เรียนโดยไม่มีภาระผูกพันต้องใช้ทุนคืนและเมื่อจบการศึกษาจะเปิดโอกาสให้เข้าทำงานเป็นข้าราชบริพารในพระองค์ฯ ตามความสมัครใจ โดยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นองค์ประธานกรรมการ ม.ท.ศ. ด้วยพระองค์เอง และได้พระราชทานหลักการ ให้กระจายทุนครบในทุกจังหวัด และดำเนินการด้วยการแสวงหา คัดเลือก คัดสรร และกลั่นกรอง จนได้ผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเข้ารับพระราชทานทุน และทรงเน้นย้ำว่า “เมื่อทำโครงการมาแล้ว จำเป็นต้องศึกษา ติดตาม และพัฒนาแผนในการช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง การทำงานที่ได้ผล ต้องศึกษาข้อมูล มีการปรับแผนให้ทันสมัย และมีความใส่ใจที่จะทำงานต่อเนื่อง…”

นอกจากทุนการศึกษาที่พระราชทานให้กับโรงเรียนต่าง ๆ แล้ว พระราชกรณียกิจด้านการศึกษาที่สำคัญอีกประการหนึ่งในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวคือ การพระราชทานปริญญาบัตรแก่ผู้ที่สำเร็จการศึกษาจากสถาบันในระดับอุดมศึกษาต่าง ๆ เป็นจำนวนมากในทุก ๆ ปี ทั้งยังทรงพระกรุณาพระราชทานพระบรมราโชวาทเพื่อให้ข้อคิดแก่บัณฑิตผู้เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรในรอบนั้น ๆ เป็นที่ปราบปลื้มใจแก่ผู้ที่ได้สดับรับฟัง และต่างน้อมนำพระบรมราโชวาทที่ทรงพระกรุณาพระราชทานไว้นั้น ไปปรับใช้กับชีวิตประจำวันได้เป็นอย่างดี ดังพระบรมราชโชวาทที่อัญเชิญมาเป็นตัวอย่างดังต่อไปนี้

“...การให้การศึกษา คือการแนะนำและส่งเสริมบุคคลให้มีความเจริญงอกงามตามอัตภาวะ ในการเรียน การคิดอ่าน และการกระทำ โดยจุดประสงค์ก็คือทำให้บุคคลสามารถนำเอาศักยภาพที่มีในตัว ออกมาใช้ให้เป็นประโยชน์เกื้อกูลตนเกื้อกูลผู้อื่นได้เต็มที่ โดยไม่ขัดแย้งเบียดเบียนแก่งแย่งกัน และให้สามารถอยู่ร่วมกันเป็นสังคม เป็นประเทศชาติได้...”

พิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตวิทยาลัยครู

วันจันทร์ที่ ๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๓๐ ณ อาคารใหม่ สวนอัมพร

“...บัณฑิตแม้จะสำเร็จการศึกษาได้รับปริญญาแล้วก็ตาม แต่ก็ยังต้องศึกษาเพิ่มเติมอีกมาก เพราะวิทยาการในโลกมีมากมาย ทั้งยังพัฒนาต่อเนื่องไม่ขาดสาย การสร้างเสริมความรู้ความสามารถให้เพิ่มพูนทันสมัยอยู่เสมอ จึงเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นสำหรับบุคคลผู้ปรารถนาความสำเร็จและความเจริญ...”

พิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตสถาบันราชภัฏ

วันพฤหัสบดีที่ ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๘ ภาคเช้า ณ อาคารใหม่ สวนอัมพร

“…บัณฑิตได้ชื่อว่าเป็นผู้มีการศึกษาดี มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดเพราะได้ศึกษาเรียนรู้มามาก ดังนั้น เมื่อจะคิดอ่านทำการใด ๆ จะต้องประกอบพร้อมด้วยหลักวิชา ด้วยคุณธรรมความสุจริต ด้วยสติปัญญา และด้วยความรับผิดชอบที่หนักแน่นเที่ยงตรง ทั้งจะต้องให้สำเร็จผลที่เป็นประโยชน์แท้ แก่ตน แก่สังคม และประเทศชาติด้วย จึงจะได้รับการนิยมยกย่องว่าปฏิบัติตน ปฏิบัติงานสมกับความเป็นบัณฑิต...”

พิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

วันพุธที่ ๑๗ มกราคม ๒๕๓๙ ภาคเช้า ณ อาคารใหม่ สวนอัมพร

“…บัณฑิตได้ชื่อว่าเป็นผู้มีการศึกษาดี มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดเพราะได้ศึกษาเรียนรู้มามาก ดังนั้น เมื่อจะคิดอ่านทำการใด ๆ จะต้องประกอบพร้อมด้วยหลักวิชา ด้วยคุณธรรมความสุจริต ด้วยสติปัญญา และด้วยความรับผิดชอบที่หนักแน่นเที่ยงตรง ทั้งจะต้องให้สำเร็จผลที่เป็นประโยชน์แท้ แก่ตน แก่สังคม และประเทศชาติด้วย จึงจะได้รับการนิยมยกย่องว่าปฏิบัติตน ปฏิบัติงานสมกับความเป็นบัณฑิต...”