หอพัก

จากการที่มหาวิทยาลัยมหิดลมีการขยายพื้นที่การศึกษามายังพื้นที่ศาลายา ซึ่งถือว่าห่างไกลจากกรุงเทพมหานครพอสมควร เพื่อรองรับนักศึกษา อาจารย์ และบุคลากร ที่จะเข้ามาศึกษาและปฏิบัติหน้าที่ จึงจำเป็นต้องมีหอพักไว้สำหรับพักอาศัยภายในบริเวณของมหาวิทยาลัยด้วย โดยในระหว่างการเริ่มก่อสร้างมหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา ได้มีการก่อสร้างหอพักสำหรับนักศึกษา 2 หลัง และหอพักอาจารย์ 2 หลัง โดยหอพักนักศึกษามีสถาปนิกผู้ออกแบบคือ นายมานะ โชติกพนิช เริ่มก่อสร้างวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2520 แล้วเสร็จเมื่อวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2522 ใช้งบประมาณทั้งสิ้น 34,381,700 บาท และหอพักอาจารย์ มีสถาปนิกผู้ออกแบบคือ นายสุธรรม บุญยะผลึก เริ่มก่อสร้างวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2521 แล้วเสร็จเมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2522 ใช้งบประมาณทั้งสิ้น 6,431,080 บาท

ต่อมามีการสร้างหอพักอีกหลายอาคาร และมีการสร้างอาคารชุดสำหรับพักอาศัยของนักศึกษาและบุคลากรเพิ่มเติม เพื่อรองรับจำนวนนักศึกษาและบุคลากรของมหาวิทยาลัยมหิดลที่เพิ่มมากขึ้นตามการเติบโตของมหาวิทยาลัย รวมถึงการเปลี่ยนหอพักอาจารย์บางส่วนเป็นหอพักนักศึกษาเพิ่มเติม

หอพักนักศึกษาภายในมหาวิทยาลัยนี้ เรียกรวม ๆ กันว่า บ้านมหิดล และแบ่งเป็นหอชายและหอหญิง โดยตั้งชื่อหอพักเป็นบ้านตามชื่อดอกไม้ต่าง ๆ คือ หอ 1-2 (หญิง) บ้านพุทธรักษา หอ 3-4 (หญิง) บ้านอินทนิล หอ 6-7 (ชาย) บ้านชัยพฤกษ์ หอ 8-9 (ชาย) บ้านกันภัยมหิดล หอ 10 (หญิง) บ้านลีลาวดี และ หอ 11 (หญิง) บ้านศรีตรัง โดยจะสังเกตได้ว่าหมายเลขหอพักที่หายไปคือ หอ 5 ซึ่งเป็นหอพักสำหรับนักศึกษาที่เป็นเด็กกิจกรรม โดยในปัจจุบันได้รื้อถอนหอดังกล่าว และปรับปรุงเป็นพื้นที่ของอุทยานธรรมชาติวิทยาสิรีรุกขชาติไปนั่นเอง