 
เครื่องแบบมหาวิทยาลัยมหิดล
ภายหลังจากการเปลี่ยนนามมหาวิทยาลัยเป็น “มหาวิทยาลัยมหิดล” ในปี พ.ศ. 2512 แล้ว จึงได้มีการออกระเบียบเครื่องแต่งกายนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล โดยใช้รูปแบบเดียวกับมหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์ ดังนี้
 
เครื่องแบบนักศึกษาชายในยุคแรก
 
เครื่องแบบพิธีการนักศึกษาชายในยุคแรก
เครื่องแบบนักศึกษาชาย
•   เสื้อเชิ้ตแขนยาวหรือแขนสั้นแค่ศอกสีขาว
•   มีผ้าผูกคอชนิดยาวปล่อยชายหรือแบบโบว์หูกระต่ายใช้สีตามคณะ
•   กางเกงขายาวพับปลายขา สีขาว เทา หรือกากี
•   เข็มขัดทำด้วยหนังสีน้ำตาล มีหัวเข็มขัดชนิดใช้สอด เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาด 4x6 เซนติเมตร ทำด้วยโลหะสีเงินเกลี้ยง (ตรามหาวิทยาลัย) ทำด้วยโลหะสีทองตรงกลาง
•   รองเท้าชนิดผูกเชือก มีส้น ทำด้วยหนังสีดำหรือสีน้ำตาล
•   ถุงเท้าสีเดียวกันกับรองเท้า
•   สำหรับออกนอกสถานศึกษาไปในงานพิธีต่าง ๆ สวมเสื้อนอกสีขาวเปิดคอ แบบสากล
เครื่องแบบนักศึกษาหญิง
•   เสื้อสีขาวเก็บเอวและแขนยาวแบบเชิ้ต หรือแขนสั้นเหนือศอก คอเสื้อแบบเชิ้ตคอตั้ง ใช้กระดุมเกลี้ยงสีขาว 4 เม็ด เรียงลงมาจากคอ
•   มีโบว์หูกระต่ายสีตามคณะ
•   กระโปรงแบบ 4 หรือ 6 ตะเข็บ ยาวครึ่งน่อง สีน้ำเงินแก่ เทาหรือดำก็ได้
•   เข็มขัดใช้เช่นเดียวกันกับนักศึกษาชาย
•   รองเท้าใช้ชนิดมีส้นสีดำ น้ำเงินแก่ สีน้ำตาลหรือสีขาว จะสวมรองเท้าหุ้มข้อด้วยก็ได้
•   สำหรับเข็มกลัด เป็นตรามหาวิทยาลัยมหิดลเหมือนกันหมดทุกคณะ
 
เครื่องแบบนักศึกษาหญิง
 
เครื่องแบบนักศึกษาหญิง
เครื่องแบบเดินทางสำหรับนักศึกษาชาย
•   เสื้อ ใช้เสื้อเชิ้ตแบบตรวจการ แขนยาว สีกากีนวล
•   เข็มขัด ใช้เข็มขัดเช่นเดียวที่ใช้สำหรับเครื่องแบบเวลาทำการศึกษา
•   กางเกง ขายาวสีเดียวกับเสื้อ ไม่พับที่ปลายขา
•   ถุงเท้า หุ้มข้อเท้า สีกากีนวล
•   รองเท้า สีน้ำตาลมีส้น ชนิดหุ้มข้อหรือไม่หุ้ม ผูกเชือก
•   หมวก ใช้หมวกทรงหม้อตาลสีกากีนวล แบบทหาร หรือหมวกหนีบสีกากีนวลแบบทหาร
เครื่องแบบเดินทางสำหรับนักศึกษาหญิง
•   เสื้อ เข็มขัด และถุงเท้า แต่งเช่นเดียวกับนักศึกษาชาย
•   กางเกง เช่นเดียวกับนักศึกษาชาย หรือจะใช้กระโปรงสีกากีนวลแทนได้
•   รองเท้า สีน้ำตาลมีส้นชนิดไม่หุ้มข้อ ผูกเชือก
•   หมวก ใช้หมวกหนีบสีกากี
หลังจากนั้นได้มีการปรับปรุงระเบียบเครื่องแต่งกายอยู่เป็นระยะ เช่น ในปี พ.ศ. 2513 มีการเปลี่ยนรูปแบบเนกไทและโบว์ไท จากสีประจำคณะ ให้เป็นสีน้ำเงินและมีตรามหาวิทยาลัยอยู่กระจาย ใช้เหมือนกันหมดทั้งมหาวิทยาลัย ต่อมาได้ปรับเปลี่ยนเป็นรูปแบบเนกไทและโบว์ไทเป็นไม่มีลวดลาย และปรับเปลี่ยนอีกครั้งอย่างเป็นทางการในข้อบังคับมหาวิทยาลัยมหิดล ว่าด้วยเครื่องแบบนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล พ.ศ. 2536
 
 
 






























